Landgoed De Breul
De Breul bezit een landschappelijk park met een gebogen waterpartij, een kronkelend padenstelsel en imposante boomgroepen.
Jan Kol kocht in 1832 een stuk grond van zo’n 86 hectare met een huis en schuur met erf. Hij liet een wit neoclassicistisch huis bouwen en gaf het de naam De Breul. De naam is een verbastering van Broekland, moerassig land. Kol heeft er tot 1849 gewoond, waarna De Breul nog vele eigenaren kende. Velen hebben het huis verbouwd, vergroot en aangepast. In 1927 heeft het zijn huidige vorm gekregen. Tijdens de bezettingsjaren 1940‐1945 was het huis het hoofdkwartier van de Duitse Luftwaffe. Na de oorlog heeft het huis lange tijd dienst gedaan als jongensinternaat. De Breul wordt nu gebruikt als kantoor; op een deel van het landgoed is een school gevestigd.
Sinds 1993 is het landgoed eigendom van Utrechts Landschap. De door J.D. Zocher aangelegde tuin is in de loop der tijd weinig aangepast, waardoor het veel van zijn vroegere karakter heeft behouden. Dit is mede te danken aan tuinarchitect Leonard A. Springer, die in 1913 opdracht kreeg om een tuinplan te maken. Aangezien Springer het werk van zijn voorganger Zocher waardeerde, bleven de wijzigingen grotendeels beperkt tot wat nieuwe aanplant. Hierdoor ligt de serpentinevijver van Zocher er nog altijd. De boogbrug die het aanzien heeft van een Romeins aquaduct, is wellicht in 1913 door Springer ontworpen. De ijskelder en de schuilkelder zijn in 2001 ingericht als vleermuisonderkomen.
