In de schijnwerper: onze vrijwilliger op Landgoed Oostbroek
Inge Eugelink is sinds twee jaar de bedenker en schrijver van Vrijwilliger in het Zonnetje. Voor deze populaire rubriek op de social mediakanalen van Utrechts Landschap, reist ze de regio af en verzamelt verhalen van mensen die volgens haar ‘allemaal een standbeeld verdienen’.
Inge is een beetje een vreemde eend in de bijt in de vrijwilligerspoule van Utrechts Landschap. In tegenstelling tot de meeste vrijwilligers staat ze niet altijd midden in de natuur, maar zit ze ook vaak achter haar laptop. Daar typt ze de vrijwilligersverhalen uit die ze heeft gehoord in het veld. Je kunt ze lezen op onze Instagram– en Facebook-pagina.
Daarnaast doet ze andere communicatiewerkzaamheden en bemoeit zich, ze heeft rechten gestudeerd, ook met juridische opdrachten. Waaronder de contracten voor molenaars die zijn aangesloten bij Utrechts Landschap.
Liefde voor natuur en dieren
Inge praat vol enthousiasme over de interviews met vrijwilligers. “Mensen delen veel met mij. Ook persoonlijke dingen die ik niet altijd in het stuk zet.” Nog een voordeel: Ze komt op bijzondere plekken. “Zo kende ik de Blauwe Kamer bijvoorbeeld niet. Het is inmiddels mijn favoriete plek geworden. Het water heeft er vrij spel en de dynamiek van de natuur is zo mooi. Je ziet er konikpaarden en Gallowayrunderen. Opeens liep ik tussen de wilde paarden, samen met een gids die ik interviewde. Bij alle vrijwilligers proef ik de liefde voor natuur en voor dieren. Dat sijpelt ook door in hun privéleven.”
Schildpadden, vissen en konijnen
Wat heeft Inge zelf met de natuur? “Als kind was ik er al mee bezig. Vooral met dieren. Ik bracht diertjes naar huis die hulp nodig hadden. Bijvoorbeeld visjes die ik had gevangen. Die heb ik trouwens een keer bij de goudvis in de kom gedaan. Dat was geen succes, alle vissen gingen dood.”
“Mijn opa en oma hadden shetlandpony’s waar ik shows mee liep. Mijn vader was allergisch maar we hebben een beetje de grenzen opgezocht met huisdieren. We hadden waterschildpadden, vissen en buiten konijnen. Het liefste heb ik nu ook nog veel dieren om me heen.” Daarom verhuist Inge van hartje Utrecht naar Apeldoorn, waar meer rust, ruimte en verbinding met de natuur op haar wachten.
De Bosboemel
Over haar meest inspirerende vrijwilligersverhaal hoeft Inge niet lang na te denken. Dat is het project de Bosboemel, een elektrische wagen om natuur toegankelijk te maken voor mensen met een mobiele beperking. “Daar werd ik een beetje emotioneel van toen we het daarover hadden. Mensen die eenzaam zijn, in een isolement zitten en minder mobiel zijn, kunnen niet vaak de natuur opzoeken. Het is zo mooi om te zien dat dat met de Bosboemel in het Amerongse bos wel mogelijk is.”
Van harte aanbevelen
Na twee jaar moet Inge haar vrijwilligerswerk, tenminste in Utrecht, beëindigen. Maar ze kan het van harte aanraden. “Als je mee wil helpen aan het behoud van de prachtige natuur in Utrecht, doe dan vrijwilligerswerk bij ons.”
